
Nua oamoi nu...
Nua oamoi nu mechat i des Gfüh zruck, so wia fria, wia i kloa woa.
Wånn Weihnåchtn kema is, mei, wia woa des schee!
So a Gfüh håb i nimma ghåbt, scho so lång nimma!
Des woa so einwendi und tiaf wia a See.
Heit gibts des goa nimma, weu wåma groß is, is`s oafåch weg,
oafåch vaschwundn.
Dåmois håt ma jedn Tåg im Adpfent gwoat, mit so oana Freid,
de kå ma goa ned beschreibn!
Mit so oana Hoffnung, wiasa`s heit koana mea kennt.
Wånn am Krånz die Kerzn brennt håm, ålle Wochan oane mehra,
dånn håt ma`s gwisst, boid is`s soweit!
Die ållerscheenste Zeit is kemma!
Und heit?
Ois is weg, ois dahi, so schåd, so schåd!
Wo is`s nua bliebn?
Gånz weng nu, nua a Futzal vo Åhnung, wia`s fria amoi woar,
des find i nu in mia.
Oba iagendwo muasss do hi sei, des Gfüh? Des kå do ned weg sei,
håts wea gsegn oda goa troffn?
Vialleicht find`s jå wer und gibt ma`s goa zruck, mei, warat des schee,
mei warat des schee!
Ein paar Mundart Gedanken, nicht ganz, wie`s gehört,
einfach so wie ich es empfinde